Γιάννης Αναστ. Μαυραειδόπουλος

Γιάννης Αναστ. Μαυραειδόπουλος

 

‘Εφυγε πλήρης ημερών για το μεγάλο Ταξίδι ο Γιάννης Αναστ. Μαυραειδόπουλος. «Έζησε εννέα δεκαετίες, τις περισσότερες δραστήρια. Άφησε το χωριό στα 13 για την Αθήνα με δανεικά ναύλα και στα 17 του ανδρώθηκε με δικές του επιχειρήσεις (κλαμπ, εστιατόρια, νυχτερινά κέντρα)», όπως αναφέρει ο αδερφός του ο Δημήτρης.

Κοσμοπολίτης, ίσως είναι η λέξη που αρμόζει στον εκλιπόντα Γιάννη, διότι ο βίος του ήταν κοσμοπολίτικος. Άνθρωπος με ευρύ πνεύμα, άκουγα γι’ αυτόν λόγια καλά από τους δικούς μου – για όλη την οικογένεια τα λόγια που άκουγα ήσαν πάντοτε θερμά, για τον Γιάννη όμως ειδικότερα. Τον ήξερα ακουστικά, μέχρι τη στιγμή που τον αντάμωσα για πρώτη φορά στο χωριό και με εντυπωσίασε η ευγένεια του, ο τρόπος που μιλούσε, η αγάπη του για το χωριό και για τους πατριώτες του. Από τα χείλη του έβγαινε λόγος καλός.

Τον γνώρισα καλύτερα το Φθινόπωρο του 2002, λίγους μήνες μετά από την κάθοδό μας στη Τρύπα της Παγώνας με σπηλαιολόγους από τον ΣΠ.ΕΛ.Ε.Ο. Τότε, δέχτηκα από αυτόν ένα τηλεφώνημα: «Βασιλάκο, εδώ στον Μαραθώνα, ένας φίλος μου ανακάλυψε μία σπηλιά αλλά δεν μπορεί να μπει μέσα, μπορείτε να έρθετε με τους σπηλαιολόγους για εξερεύνηση;». Ναι κύριε Γιάννη, να έρθουμε αλλά πρώτα πρέπει να δούμε αν αξίζει τον κόπο, του απάντησα, αφού πρώτα συνεννοήθηκα με τους φίλους μου από τον ΣΠ.ΕΛ.Ε.Ο. Πράγματι, την επόμενη Κυριακή, πήγα στον Μαραθώνα και μου σύστησε τον φίλο του τον Δημήτρη (Κύπριος στην καταγωγή) που είχε δει τη σπηλιά.

Με τον Δημήτρη παρέα ανεβήκαμε στο βουνό, στην ανατολική πλευρά από το σπήλαιο του Πανός και τα ερείπια από τη βίλα του Ηρώδη του Αττικού και έπειτα από μισή περίπου ώρα πορείας, φτάσαμε στην σπηλιά. Πραγματικά, ήταν εντυπωσιακή, είχε ένα τεχνητό άνοιγμα από μία μεγάλη πλάκα και έτσι, την επόμενη Κυριακή, με τους σπηλαιολόγους παρέα, αν και είχε καταρρακτώδη βροχή πήγαμε στη σπηλιά για εξερεύνηση.

Με είχε εντυπωσιάσει ακόμα μία φορά ο Γιάννης, για το πάθος του να μάθει, να εξερευνήσει. Είχε στο αίμα του την αναζήτηση για πράγματα που ομορφαίνουν τη ζωή μας. Δραστήριος –‘όπως αναφέρει και ο αδερφός του ο Δημήτρης-, έζησε βίο καλό, έζησε όπως ήθελε.

Στο Καλό Γιάννη, το Ταξίδι προς το επέκεινα, θα είναι εξ’ ίσου ενδιαφέρον για σένα.

Θερμά συλλυπητήρια στα αδέρφια του, στα ανήψια του και σε όλους τους οικείους συγγενείς του.

 

 

 

 

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος