Κριτική & Σχόλια για το βιβλίο του Βασίλη Κ. Αναστασόπουλου

Κριτική & Σχόλια για το βιβλίο του Βασίλη Κ. Αναστασόπουλου

 

Σχολιασμός στο βιβλίο του Βασίλη Κ. Αναστασόπουλου «Μία καθώς πρέπει στρατιωτική θητεία – Έβρος (Καβύλη 502 μτπ.) & ΓΕΕΘΑ.

Για μία ακόμη φορά ο Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος μας εκπλήσσει ευχάριστα με το νέο του και πρωτότυπο για τη θεματολογία του βιβλίο. Και τούτο πρώτον για το ότι, μέσα από την αναπόληση της στρατιωτικής του θητείας, μας δίνει με απλό, διαυγή και ρέοντα λόγο ανάγλυφη την ακτινογραφία της καθιερωμένης και κοινής για όλους τους στρατευμένους στρατιωτικής θητείας και δεύτερον για το λόγο ότι αφενός μεν διεισδύει σε βάθος – και εδώ εστιάζεται η ιδιαιτερότητα της γραφής του - , αξιολογεί, μέμφεται, αλλά και εξαίρει τις συμπεριφορές σε όλες τις βαθμίδες των στρατιωτικών ανωτέρων, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό βρίσκονται έξω και πέρα από τις νόμιμες στρατιωτικές επιταγές, αφετέρου δε αναδεικνύει και τη θετική επίδραση που ασκείται στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και στην απόκτηση εμπειριών και γνώσεων των υπηρετούντων τη στρατιωτική τους θητεία.

Θα σταχυολογήσουμε ορισμένα από  τα κυριότερα σημεία του βιβλίου, για να αποδείξουμε το αληθές του ανωτέρω εισαγωγικού σχολίου μας.

Στη σελ. 25 ο συγγραφέας γράφει : “Τους αξιωματικούς δεν τους ξεχωρίζω … σε αυτούς που αγαπούν την πατρίδα πολύ ή λιγότερο … από σένα και από μένα … τους διακρίνω για σωστούς ή όχι επαγγελματίες … δεν διαφέρουν από τους υπόλοιπους (εννοείται πολίτες) επαγγελματίες …”. Στη δε 270 σελ. αναφέρει : “ … Αυτός (ο αξιωματικός) περιβάλλει με αίγλη το επάγγελμά του με το γνωστό “φυλάει Θερμοπύλες”, λες και ο ανώνυμος Έλληνας εργαζόμενος κάνει κάτι διαφορετικό … Σε έναν πόλεμο, εκείνος που θα υπηρετήσει στην πρώτη γραμμή, θα είναι και (η προσθήκη του και δική  μου) ο Έλληνας πολίτης …”. Εδώ ο συγγραφέας ξεχωρίζει τον ασκούντα ένα επάγγελμα από τον φιλόπατρι και μαχόμενο ‘υπέρ βωμών και εστιών”. Και τούτο το έχει αποδείξει ο Έλληνας στη μακρόχρονη ιστορία του.

Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα του στρατού είναι και το καψόνι, μέσο σωματικής και ψυχικής βίας και καταναγκασμού, στο οποίο φαινόμενο ο συγγραφέας δίνει ευρύτερες διαστάσεις, αναφέροντας στη σελ. 28 τα εξής : “Το καψόνι … σκοπό έχει τη συνέχιση και εξέλιξη της υποταγής, η οποία βέβαια συνεχίζεται στη συνέχεια μέσα από τα πολιτικά κόμματα … τις θρησκείες και το Κράτος” και συνεχίζει στη σελ. 31 “Το καψόνι είναι με σύγχρονους όρους κι αυτό bullying …”. Είναι εμφανής η έντονη αποδοκιμασία του συγγραφέα τόσο για το στρατιωτικό καψόνι όσο και για την εξέλιξή του σε σύγχρονο αντικοινωνικό φαινόμενο, το γνωστό μπούλινγκ.

Ο συγγραφέας, καθότι είναι και φανατικός φυσιολάτρης,  εξυμνεί τις ομορφιές του Έβρου και δίνει τους βαθύτερους συμβολισμούς του, γράφοντας στη σελ. 271 : “Ο Έβρος, με τις γλυκιές όχθες του, τα απέραντα λιβάδια του, τους πανέμορφους λόφους του … και τους ευγενικούς ανθρώπους του … οριοθετεί τη διαφορετικότητα των πολιτισμών Ανατολής και Δύσης …”.

Τέλος, αναφορικά με την επίδραση που άσκησε ο στρατός κατά τη δίχρονη στρατιωτική του θητεία στο εμπειρικό και γνωστικό του πεδίο, αναφέρει τα εξής στις σελ. 13 και 26 : “ Η θητεία στον Έβρο  έδωσε εμπειρίες μοναδικές, που συνδέθηκαν στο παζλ της ζωής και αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της … Ο στρατός, άθελά του, μου έδωσε την ικανότητα της διάκρισης που μέχρι τότε δεν είχα …”.

Διαβάζοντας με προσοχή ο αναγνώστης το βιβλίο του Βασίλη Αναστασόπουλου, θα συναντήσει πλήθος άλλων γνωστών και απόκρυφων εικόνων και πρακτικών ευχάριστων ή δυσάρεστων που εξελίσσονται στο στρατιωτικό βίο και τα οποία για λόγους σεβασμού στην οικονομία του δημοσιογραφικού χώρου της εφημερίδας μας «Γορτυνία» παραλείπουμε.

 

 

 

 

 

Σωκράτης Παν. Μάσσιας – Φιλόλογος

 

Σημ: αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Γορτυνία»