Ψάρι Ηραίας - Αρκαδίας

Οι κουτοπονηριές του Πάπα ...

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Κυριακή, 09 Ιουνίου 2019 23:52

Εμφανίσεις: 1493

«Ο Φύλακας της αρχαίας Ηραίας & οι απόκρυφες πόλεις της», είναι το τρίτο κατά σειρά βιβλίο της αρκαδικής τριλογίας του γράφοντος, Το πρώτο από τα τρία, ήδη εκδόθηκε προ ημερών[1], το δεύτερο[2] θα εκδοθεί το Φθινόπωρο του 2019. Στις αρχές του 2020 θα εκδοθεί και ο Φύλακας (που είναι και αυτό έτοιμο αλλά περιμένει την σειρά του!).

Αφορμή για το άρθρο αυτό, στάθηκε η απόφαση του Πάπα! Να αλλάξει δηλαδή στο «Πάτερ ημών» το «μη εισενέγκεις ημάς είς πειρασμόν», με το «αποτρέψας ημάς του πειρασμού», ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Τα πράγματα των εκκλησιών δεν τα κατέχω καλά, ομολογώ, αλλά ακούγοντας την Κυριακή το πρωί (ήμουν σε μνημόσυνο), από άμβωνος τον ιερέα να βάλει κατά του Πάπα, απόρησα, που είναι η αγάπη, σκέφτηκα, που διδάσκουν οι πατέρες των θρησκευτικών δογμάτων; Βέβαια, όπως πληροφορήθηκα στη συνέχεια ρωτώντας, ο Πάπας, προφανώς έπειτα από κάποια «θεία φώτιση», κατάλαβε, ότι, έπρεπε να δώσει την σωστή ερμηνεία των ευαγγελίων. Και σαν αλάθητος που είναι (ελέω θεού, αλλά και απεσταλμένος του επί της γης, κάτι περίπου σαν τον δικό μας πατριάρχη), αποφάσισε την αλλαγή αυτή. Αναμενόμενο ήταν όμως, να σηκώσει η «φωτισμένη» ερμηνεία του πλήθος αντιδράσεων, ιδιαίτερα της δικής μας Ορθοδόξου εκκλησίας.

Όμως, με την νέα εκδοχή της ερμηνείας του Πάπα, το μυαλό μου έτρεξε γρήγορα στον «Φύλακα της αρχαίας Ηραίας & και των απόκρυφων πόλεων της», και θυμήθηκα ένα ανάλογο Πάτερ ημών, αλλά κατά πολύ παλιότερο από το χριστιανικό, τούτο δε, είναι Πυθαγόρειο, πάμε δηλαδή στην πρό Σωκράτη εποχή! Στους προσωκρατικούς γίγαντες του παγκόσμιου πνεύματος, στους Μεγάλους Μύστες της Ανθρωπότητας.   

Ας δούμε όμως ένα μικρό απόσπασμα από τον «Φύλακα της αρχαίας Ηραίας & τις απόκρυφες πόλεις της», όπου ο άνθρωπος ύμνησε τον τότε θεό του! Έχει νομίζω ενδιαφέρον …

«Εἰσαγωγή

Ὅταν τήν παλιά καί ἀχρονολόγητη ἐποχή ἔφτασαν στήν γῆ ὁ Δίας καί ἡ ὁμάδα του, ἐσύ τρόμαξες καί τούς εἶπες θεούς. Δέν ἤσαν θεοί, διότι δέν ξέρεις τί ἀκριβῶς σημαίνει ὁ θεός, ὅπως δέν ξέρεις ὅτι δέν ἔχει μορφή. Μορφή ἐσύ τοῦ ἔδωσες καί φυσικά τόν ἔφτιαξες μέ τήν σκέψη σου σάν καί σένα, τό ταραγμένο μυαλό σου δέν εἶχε τήν ἱκανότητα νά προχωρήσει μακρύτερα. Ἡ ἐξελιγμένη νοητικά ἀνθρώπινη ὁμάδα πού πάτησε στήν γῆ, βρῆκε ἕναν πλανήτη βουτηγμένο στήν δυστυχία. Ὁ σκοπός της αὐτός ἦταν, νά τόν βγάλει ἀπό τήν δυστυχία καί νά τοῦ διδάξει τήν ζωή. Ἄν σκεφτεῖς πώς ἤσουν σάν ἄνθρωπος τοῦ σπηλαίου καί πού ἔχεις φτάσει, ἡ δουλειά πού ἔκανε αὐτή ἡ ὁμάδα γιά σένα ἦταν καί εἶναι μοναδική.  

Τήν ἀχρονολόγητη ἐποχή, ἐσύ εἶχες ἀνθρώπινη μορφή ἀλλά συμπεριφερόσουν σάν ζῶο, λειτουργοῦσες μόνο μέ τό ἔνστικτο, εἴτε γιά τήν τροφή σου εἴτε γιά τήν ἀναπαραγωγή σου. Βγῆκες ἀπό αὐτό τό στάδιο καί ἄρχισες τόν δεύτερο κύκλο σου, λειτουργοῦσες μέ τά συναισθήματα. Τό ἀποτέλεσμα δηλαδή τῶν ἐπιθυμιῶν σου. Τά συναισθήματα, ἀπό τήν φύση τούς εἶναι συγκρουσιακά, καί ἀνάγονται στήν ἀτλάντια ἐποχή, σέ αὐτήν πού ὁδεύει πρός τό τέλος της. Αὐτή ἡ μεγάλη πάλη τῶν συναισθημάτων γέννησε τήν τιτανομαχία ὅπως ἀκούστηκε ἀπό τόν λόγο τοῦ Μύθου, αὐτόν πού ἑρμηνεύεις ὅπως θέλεις ἤ ὅπως καταλαβαίνεις. Στήν μεγάλη αὐτή σύγκρουση τῶν τιτάνων πού ἔχεις μέσα σου καί τῶν θεῶν (ἔτσι τούς ὀνόμασες), καί πού ἡ διάρκειά της ἄν μετρηθεῖ θά σέ τρομάξει, οἱ θεοί εἶναι οἱ νικητές. Τά συναισθήματα φυλακίστηκαν μέσα σου καί σέ διαφεντεύουν, ὁρίζουν τήν ζωή σου, ἀλλά σέ σχέση μέ τό παρελθόν σου εἶναι ἀδύνατα.

Ἡ ὁμάδα τοῦ Δία -ἡ παρέα τῶν θεῶν γιά σένα-  δούλεψε γιά νά ἁπαλύνει τόν σκληρό βίο σου. Σού ἔμαθε τήν τέχνη τῆς σπορᾶς καί σέ ἀνάγκασε νά χρησιμοποιεῖς λιγότερη βία ἐφόσον ἔπαψες νά τρέφεσαι ἀποκλειστικά μέ τό κυνήγι. Σού χάρισε τόν ἄρτο καί χόρτασες τήν πείνα σου, καί σύ, λαμβάνοντας γιά πρώτη φορά αὐτό τό θεϊκό δῶρο ὕμνησες τόν δωρητή: «Ζεῦ πάτερ, δός ἠμίν πᾶν ἀγαθόν εἴτε ζητοῦμεν τοῦτο ἤ ὄχι καί ρύσαι ἠμᾶς ἀπό παντός πονηροῦ μή γεννηθέν παρ’ ἠμῶν εὐλόγησον δέ τάς καλᾶς ἠμῶν πράξεις καί ἀντάμειψον αὐτᾶς δί’ ἐπιτυχίας καί εὐτυχίας». Στήν περασιά τοῦ χρόνου (ἤ τοῦ Κρόνου ἄν σου ἀρέσει), ἄρχισες νά ὀργανώνεσαι σέ κοινότητες, προχώρησες ἀρκετά, τόσο, ὥστε δημιούργησες τόν πολιτισμό σου, καί κατ’ ἐπέκταση ἄφησες πίσω σου τήν φυσική ἐπιλογή, ἀποτέλεσμα τοῦ ἐνστίκτου».

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος