Ψάρι Ηραίας - Αρκαδίας

Οι εκλογές με ... άλλη ματιά!

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Παρασκευή, 15 Μαρτίου 2019 23:38

Εμφανίσεις: 1467

Με το άρθρο αυτό -διαφορετικό από τα υπόλοιπα- θα μιλήσω για την δική μου εμπειρία με όλο αυτό το πανηγύρι[1] που λέγεται Αυτοδιοίκητες εκλογές.

Μέχρι και το 1985 ψήφιζα στην Αθήνα, βαρέθηκα όμως τα ίδια και τα ίδια και σκέφτηκα να μεταφέρω τα εκλογικά μου δικαιώματα στο χωριό, στον τόπο της καταγωγής μου (από πατέρα και μάνα). Πράγματι, το 1986 ψήφισα για πρώτη φορά στο Ψάρι, στις Τοπικές και Νομαρχιακές εκλογές. Μάλιστα στις Τοπικές εκλογές των τετραετιών 1990-1994 και 1994-1998, διεκδίκησα την εκλογή μου σαν τοπικός σύμβουλος. Δεν βγήκα σύμβουλος.

Το 1998, με τον νέο νόμο Καποδίστρια και την αναγέννηση του Δήμου Ηραίας, στο Ψάρι κατέβηκαν στον στίβο της κάλπης 4 συνδυασμοί παρακαλώ. Το συμβούλιο από πενταμελές που ήταν με την αυτόνομη Κοινότητα, έγινε τριμελές και ο πρόεδρος πλέον ακούστηκε σαν Πάρεδρος. Στη αναμέτρηση αυτή έχασα την προεδρία για έναν ψήφο. Δεν ταράχθηκα όμως, αντίθετα, πρόσθεσα εκλογικές εμπειρίες στα αρχεία μου και πραγματικά είχαν ενδιαφέρον (για μένα φυσικά). Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα διάθεση να κατέβω σε αυτές τις εκλογές, καλοί πατριώτες όμως κατάφεραν και με έπεισαν και αφού έγινε αυτό, οι ίδιοι στήριξαν την άλλη παράταξη. Αυτό το σκηνικό ήταν πράγματι καταπληκτικό, όταν αντιλήφθηκα το πλάγιο παιχνίδι, δεν οργίστηκα, αντίθετα, γέλασα μέχρι δακρύων. Έτσι, από έν δυνάμει Πρόεδρος έγινα σύμβουλος. Μια χαρά ήταν τα πράγματα, στην διάρκεια αυτής της θητείας διέκρινα, ίσως για πρώτη φορά τόσο καθαρά, και τότε κατάλαβα και την εμμονή των καλών πατριωτών να με πείσουν να κατέβω στο πεδίο της τοπικής προσφοράς. Αυτοί έκαναν απλά την δουλειά τους, το ότι κατάφεραν να με πείσουν, ήταν δικό μου σφάλμα, και γι’ αυτό ποτέ δεν τους έριξα ευθύνες.

Στις επόμενες εκλογές της τετραετίας 2002-2006, συνεχίζοντας την συλλογή εμπειριών  ήμουν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με την παράταξη που δεν είχε τύχη στα πράγματα της Ηραίας. Όμως, οι αρμόδιοι εκλογολόγοι μιλούσαν για θρίαμβο, τους άκουγα και σώπαινα, ή αυτοί ήσαν (σκεφτόμουν) βαθιά νυχτωμένοι, ή εγώ, τα έλεγαν τόσο ωραία τα πράγματα που λίγο μπόσικος αν ήσουν, τους πίστευες. Ευτυχώς, όλες οι προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις κάτι μου είχαν διδάξει και κρατούσα πισινή, που λένε. Όπου ακούς πολλά κεράσια κράτησε μικρό κοφίνι. Αυτό ακριβώς. Και αφού τέλος πάντων δόθηκε ο προεκλογικός αγώνας, με το που έκλεισαν οι κάλπες, η μία παράταξη (του νικητή) ήταν συγκεντρωμένη στο μαγαζί στο Παλούμπα κάτω από το Δημαρχείο, και εμείς, όχι όλη η παράταξη αλλά μερικοί, 8-10 νοματαίοι, συγκεντρωθήκαμε στο μαγαζί της Ντέπυς και του Γιώργου, οι περισσότεροι το γνωρίζετε. Ο αρχηγός μας έλειπε. Περιμένοντας τα πρώτα αποτελέσματα από τα χωριά της Ηραίας, κουτσοπίναμε καφέδες.

Το πρώτο αποτέλεσμα που έφτασε ήταν από το Χρυσοχώρι, 20 ψήφους εμείς, 120 ο αντίπαλος. Έπεσε αμηχανία στο μαγαζί, άκρα του τάφου σιωπή, μέχρι που η σκέψη μου ακούστηκε στο θλιμμένο από τους θαμώνες μαγαζί: κάποιο λάθος υπάρχει εδώ παιδιά, δεν μπορεί, αφού εμείς θα πέρναμε 120 ψήφους, μην απογοητευόμαστε, ας περιμένουμε την συνέχεια. Η συνέχεια ήταν τρομακτική, έφτασε με τα αποτελέσματα στου Σέρβου, 350 ο αντίπαλος, 40 εμείς! Δεν μπορεί, είπα, κάτι κακό γίνεται απόψε, ας περιμένουμε. Μέχρι να φτάσει το τρίτο αποτέλεσμα, είχαμε αφήσει τους καφέδες και πίναμε τσίπουρα με παραλλαγή μιάς και ο νόμος είναι «αυστηρός» και απαγορεύει αλκοόλ την ημέρα των εκλογών.

Το τρίτο αποτέλεσμα έφτασε από του Ράφτη, 350 περίπου ο αντίπαλος, με τη βία 40 εμείς. Τότε, δεν άντεξα, πνιγμένος από συγκίνηση, πάλι δυνατά άφησα την σκέψη μου να κυλήσει στο παγωμένο μαγαζί: σήμερα παιδιά, δεν μιλάμε για ήττα, μιλάμε για συντριβή, πιείτε ν’ αντέξουμε τον πόνο! Στα μεσοδιαστήματα, παίρναμε τηλέφωνο τον αρχηγό μας να έλθει στην έδρα να κλάψουμε παρέα, αλλά δεν ερχόταν, ήταν και αυτός σαν κι’ εμάς συντετριμμένος! Απόψε, συνέχισα, ο κόσμος ολάκερος έρχεται τούμπα, βλέπω τον αντίπαλο να σαρώνει τουλάχιστον με 75%, Έπεσα όμως έξω στις προβλέψεις μου, τελικά έλαβε 74,60% περίπου, δεν έγινε και τίποτε σπουδαίο.

Οι αντίπαλοι νικητές από το άλλο μαγαζί, άκουγαν κλάηματα και δυστυχία και απόρησαν, ερχόντουσαν ένας-ένας να δούν τι γίνεται, αν ζούμε, μέχρι που ένας τους, τι θράσος είχε εκείνος ο άνθρωπος, μας είπε: δεν έρχεστε σε εμάς που έχουμε γουρνοπούλες και αρνιά και γλεντάμε; Εμείς, πιστά σκυλιά του αγώνα, αρνηθήκαμε, και έτσι, έφεραν τα ψητά τους στην δική μας έδρα. Εμείς λυπημένοι από την βούληση του λαού της Ηραίας, το ρίξαμε στο ψητό και στο κρασί.

***

Αυτά που γράφτηκαν, για μένα τουλάχιστον είναι ωραίες ιστορίες. Για μένα μόνο, διότι οι περισσότεροι υποψήφιοι βλέπουν με τα δικά τους μάτια ο καθένας τους. Πολύ δύσκολα δέχονται την βούληση της πλειοψηφίας οι περισσότεροι υποψήφιοι, κατά την γνώμη μου για έναν απλό λόγο, διότι δεν πιστεύουν στην Δημοκρατία και την στρεβλώνουν, ο καθένας από την δική του σκοπιά. Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός, ότι πάντοτε, εκλέγουμε τα δικά μας είδωλα, τις δικές μας αντανακλάσεις, και γι’ αυτό, οι ευθύνες πάντοτε είναι δικές μας και όχι των άλλων που εκλέξαμε.

Ας δούμε αυτές τις εκλογές διαφορετικά, δίχως φανατισμούς, σαν μια αληθινή γιορτή της Δημοκρατίας. Την επόμενη ημέρα των εκλογών, θα είμαστε πάλι εμείς οι ίδιοι που θα βιώνουμε τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες αγωνίες για την ζωή. Οι εκλογές να ενώνουν πρέπει και όχι να χωρίζουν, όμως λίγο πριν τις κάλπες, έρχεται η πόλωση, ο φανατισμός, και τον πρωταρχικό ρόλο παίζει πλέον το διαίρει και βασίλευε. Η Δημοκρατία, είναι ένα πολιτικό σύστημα που μπάζει από παντού, όμως, είναι το τελειότερο πολιτικό σύστημα που εφηύρε μέχρι σήμερα ο άνθρωπος. Ας το σεβαστούμε και ας μην χάσουμε το χαμόγελό μας επειδή μπορεί και να χάσουμε!

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος