Από τον Γιώργο Κουσιουρή επιμνημόσυνη ομιλία

Μνημόσυνο (ενός χρόνου) Ηλία Αντ. Γκίνη από τον θείο του Γιώργο Δημ. Κουσιουρή.

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος που έφυγε από κοντά μας ο αγαπημένος μας Λούης. Νομίζω ότι ζω ένα όνειρο, δεν μπορώ να το πιστέψω. Σου ζήτησα να ‘ρθεις στα όνειρά μου, όπως είχες έρθει τη μέρα που έφυγες. Όμως δεν ήρθες και ακόμα περιμένω.

Γιατί δεν ήρθες Λούη μου ενώ σε περίμενα;

Γιατί δεν ήρθες να μου πεις εάν εκεί που βρίσκεσαι είσαι καλύτερα, για να νιώσουμε και εμείς καλύτερα;

Θέλω να πιστεύω ότι από εκεί ψηλά μας βλέπεις. Όμως γιατί δεν κατεβαίνεις;

-          Κατέβα κάτω Λούη μου.

-          Κατέβα κάτω Λούη μου, σε αναζητούν οι γονείς σου και ο αδερφός σου.

-          Κατέβα κάτω Λούη μου να δεις τον κόσμο που μαζεύτηκε λες και έχουμε γιορτή.

-          Κατέβα κάτω Λούη μου, σε χρειάζεται η μανούλα σου να της απαλύνεις τον πόνο.

-          Κατέβα κάτω Λούη μου να σε καμαρώσουμε.

-          Κατέβα κάτω Λούη μου και διώξε την λύπη και τον πόνο.

-          Κατέβα κάτω αγόρι μου και μη φοβάσαι. Το  Bullying  που υπέστης δε θα ξανασυμβεί.

Αν πάλι δε μπορείς να κατέβεις, πες μου Λούη μου να σχίσω τον ουρανό για να σε βρω και να σε φέρω πίσω. Ναι, μπορώ να το κάνω, αλλά δείξε μου τον δρόμο. Εγώ ο θείος σου θα έκανα τα πάντα για σένα, το γνωρίζεις άλλωστε.

Αν πάλι είσαι ευτυχισμένος εκεί που είσαι, θα πρέπει να μας το πεις. Έλα στα όνειρα της μανούλας σου και πες της το. Ίσως έτσι απαλύνεις την ψυχή της.

Για εμάς Λούη μου δεν έφυγες ποτέ. Να εκεί σε βλέπω να έρχεσαι ντυμένος γαμπρός, αλλά δεν μπορώ να σε αγγίξω. Ίσως να είσαι σε μια άλλη διάσταση και έχεις αγγίξεις το «θείον». Όλοι μας κάποια στιγμή θα αφήσουμε αυτό το μάταιο κόσμο και θα ‘ρθούμε κοντά σου. Όμως εσύ Λούη μου το έκανες νωρίς. Δεν έπρεπε. Έπρεπε να μείνεις να σε καμαρώσουμε και να σε τιμήσουμε εν ζωή. Διότι άξιζες πολλά. Είχες μέσα σου πολύ έντονο το αίσθημα της δημιουργίας και της καλοσύνης.

Δημιούργησες πολλά στη σύντομη ζωή σου, όμως θα μπορούσες να δημιουργήσεις περισσότερα, τόσο για σένα, όσο και για τους δικούς σου ανθρώπους. Ίσως όμως, να είσαι χρήσιμος εκεί που βρίσκεσαι, γι’ αυτό και ο Θεός σε πήρε κοντά του, ίσως σε χρειαζόταν. Ίσως να υπάρχουν και άλλοι εκεί ψηλά που έχουν ανάγκη την βοήθεια σου και είμαι σίγουρος ότι θα τους τη δώσεις με το παραπάνω.

Λούη μου μας λείπεις και θα μας λείπεις για πολύ καιρό ακόμα, μέχρι να έρθουμε να σε συναντήσουμε.

Θέλω να πω στην αδερφή μου και μητέρα σου να κάνει κουράγιο, διότι υπάρχει και ο αδερφός σου ο Δημήτρης, ο οποίος θα αναπληρώσει το κενό που άφησες πίσω σου.

Αιωνία σου η μνήμη.

 

 

 

 

 

Γιώργος Δημ. Κουσιουρής