Βρίσκεστε εδώ: Home Τελευταία Νέα Στα ήσυχα πρωινά του χωριού ...

Στα ήσυχα πρωινά του χωριού ...

  • Εκτύπωση
Λεπτομέρειες
Δημοσιεύτηκε στις Κυριακή, 31 Ιουλίου 2016 09:08
Εμφανίσεις: 1980

Προ ημερών, πέρασε συνεργείο του Δήμου από το χωριό μας και καθάρισε πρόχειρα τον κεντρικό δρόμο.

Φεύγετε κιόλας; Ρώτησαν κάποιοι τους βιαστικούς εργάτες καθαρισμού.

Ναι, φεύγουμε, αλλά θα επιστρέψουμε πάλι την Δευτέρα!

Δεν είπαν ποια Δευτέρα, την επόμενη, την Μεγάλη, την Καθαρή;

Με τους κάδους των σκουπιδιών, ακόμα τίποτα. Και γι’ αυτούς κάποια Δευτέρα θα περιμένουμε να τους φέρουν, όλο και σε κάποιο πρόγραμμα θα έχουν ενταχθεί από τα «στελέχη» της δημοτικής αρχής της δημοτικής ενότητας Ηραίας.

Όμως, έτσι κάπως κυλούν τα πράγματα, όχι στον Δήμο, αλλά γενικότερα στην κρατική εξουσία. Οι περισσότεροι από εμάς, θεωρούμε πολύ λογικά όσα συμβαίνουν. Δηλαδή, το παράλογο, το συνηθίσαμε, και μάλλον το υιοθετήσαμε.

Όμως, δεν φταίνε οι υπάλληλοι του Δήμου που έχουν αυτήν την νοοτροπία. Φταίμε εμείς, όλοι μας, που εξακολουθούμε και καλλιεργούμε τον ραγιαδισμό, τα προσωπικά μας μικροσυμφέροντα, το γλείψιμο με την εξουσία. Την ίδια νοοτροπία έχουμε κι εμείς, οπότε ας μην κατηγορούμε άλλους αλλά ας αρχίσουμε πρώτα από εμάς την κριτική.

Η κριτική, γενικώς δεν είναι αποδεκτή. Μπορώ να κάνω ότι θέλω, σαν φορέας επίσημος ή ανεπίσημος, σαν ιδιώτης, σαν μέλος κάποιας ομάδας, όμως εσύ, δεν έχεις το δικαίωμα να μιλήσεις, να κρίνεις τις πράξεις μου.

Δυστυχώς, οι ανασφάλειες δημιούργησαν την πλαστή ανάγκη του φόβου και ο πολίτης κατευθύνθηκε στην κομματοκρατία. Αριστερά, δεξιά, κέντρο, σοσιάλ, και λοιπά γελοία πολιτικά θέσφατα. Οι περισσότεροι αρέσκονται να φέρουν ταμπέλες: εγώ είμαι κομμουνιστής, εγώ είμαι δημοκράτης, εγώ είμαι με τους Έλληνες, εγώ είμαι δεξιός, εγώ, εγώ, εγώ……

Μάλλον θα πρέπει να πιστέψουμε, ότι τελικά κανείς δεν είναι ο εαυτός του, αλλά η αντανάκλαση της ομάδας του, της ιδέας του, κτλ. .

Ας μην κατηγορούμε τον Δήμο διότι εμείς είμαστε ο Δήμος, η Κοινότητα, η κοινωνία. Μέχρι τώρα, ύπνον υπνώττουμε. Αν κάποτε ξυπνήσουμε, ίσως γίνουμε πολίτες. Αλλά έχουμε χρόνο μέχρι τότε …

 

 

 

 

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος